فرازی از زندگینامه شهید شعبانعلی قاسمی:
شهید شعبانعلی قاسمی درسال 1345، روستای برتجل، از توابع شهرستان بابل، تولدش مصادف با هفتم ماه شعبان بود. پدرش علیجان، بازنشسته شهرداری و مادرش سیده مرضیه  سیدی رکنی خانه دار، در خانواده ای مومن و مقید، با اوضاع اقتصادی سخت و نامطلوبی که، از زحمات شبانه روزی والدین، جهت کسب روزی حلال  و تامین معاش خانوده به دست می آمد، به رشد و تکامل رسید. مدرسه ابتدایی (5 سال) و مدرسه راهنمایی صبوری (2 سال) و در انجام امورات منزل به یاری مادر می شتافت. به کار نقاشی هم مشغول بود.
به خاطر اوضاع اقتصادی سختی که در خانواده احساس می کرد، از ادامه تحصیل دست کشید. رفتارش با والدین بسیار خوب و خوش بود. احترام آنان را حفظ می کرد. مطیع اوامر آنان بود. در انجام کارها، یاری رسان آن ها بود. هیچ وقت سعی نکرد که آنان را از خود برنجاند. از سال 58 الی 60، در نقاشی ساختمان مشغول به کار بود. شخصیت و افکار حضرت امام، شخصیت مادر، شرکت در تشییع جنازه شهیدان، در شخصیت و اخلاقیات او تاثیر به سزایی می گذاشت. با فراگیر شدن نهضت امام خمینی، با انقلاب اسلامی آشنا شد و به صف مبارزان و آزادی خواهان پیوست و در راهپیمایی ها و تظاهرات شرکت می کرد.
با تشکیل بسیج، به عضویت این نهاد درآمد و در برنامه های آن نقش آفرینی کرد. از جمله این که به گشت زنی می رفت و در کارهای فرهنگی چون نصب پارچه و اعلامیه، پوستر فعالیت می کرد. شبی در حال نگهبانی تیراندازی شده بود و او در آن شرکت داشت. او طی یک مرحله، از 1362/06/01 از سپاه بابل، با عضویت بسیجی، به منطقه سنندج(مریوان) اعزام شد و با کمتر از یکماه حضور درجبهه تاریخ 1362/06/22 در سروآباد (باغ شیخ عثمان) به درجه شهادت نائل آمد.پیکر پاک و نورانی اش، 1362/06/28، در گلزار شهدای معتمدی بابل خاکسپاری شد.

خاطراتی کوتاه از شهید شعبانعلی قاسمی:
در کالبد وجود او، اعمال و رفتار پاک و بی نظیری نقش آفرینی داشته است. در این باره، منوچهر قربان پور- دوست و همرزم وی با بیان مطالی عنوان می کند:« بنده در سال 60 در پایگاه بسیج شهرک فاطمیه با او آشنا شدم. او در جلسات بسیج، از صبح تا غروب شرکت می کرد. در مجموع ایشان را انسانی خالص، مومن و با ایمان یافتم. آنقدر تدین داشت که حتی در جلساتی که شب در مسجد برگزار می شد،  شرکت می کرد و نماز شب خود را سر وقت می خواند. در منطقه نیز در دل تیر و تفنگ، از خواب بیدار می شد و به نماز می ایستاد.
فردی بسیار آرام و ساکت بود. در برابر مصائب و سختی ها بسیار صبور بود. با افراد  کوچکتر از خود برخورد خوبی داشت و سعی می کرد که آنان را جذب بسیج کند. وقتی وارد منطقه شد، شوق شهادت در نگاه او دیده می شد و همیشه به فکر گرفتن عکس بود. تا زمانی که به شهادت رسید آن عکس به عنوان یادگاری نزد خانواده بماند و همین طور که او می خواست شد. یادم می آید که در باغ شیخ عثمان، بسیار زیاد عکس گرفت. گویا او می دانست که این جا، جایگاه شهادت و پرواز او می باشد.»

***

وصیت نامه شهید شعبانعلی قاسمی
پیامی  برای مردم شهید پرور و رزمندگان اسلام دارم که هیشه حامی رهبر و روحانیت بوده و کاری نکنید که قلب تپنده امام را خدا نکرده به درد آورید، مواظب باشید که مانند اهل کوفه نباشید، شما امروز بت شکن و راه گشا دارید. امروز هر مادر و خواهری که اشکی در چهره شان جاریست مادران و خواهرن من هستند. من خانواده ای به وسعت ایران، بلکه به وسعت جهان دارم و خانه من، سنگر من است.
ای مؤمنی که مرا با دستهای آلوده به خون، با لباس رزم و با بدن سر جدا به خاک می سپاری. قسم به آن خونی که داده ام، برخیز و با مشتهای گره کرده بر دهان ابر جنایتکاران بزنید. فردا نوبت توست ومسئولیت شما، پاسداری از خون شهیدان است.
ای مادر و ای پدر عزیزم! امیدوارم که شما از مرگ من غمگین و ناراحت نباشید و همچنان در خط امام و روحانیت باشید و این را بدانید که من در این راه که راه امام حسین (ع) است، سعادتمندم، زیرا این راه، راه حق است.
مادرم! ناراحت نباشید، زیرا مرگ حق است وهمه باید این راه را بروند، پس چه بهتر این مرگ در راه خدا و به فرمان امام برای دفاع از حیثیت اسلامی و انسانی شما باشد.

ای خواهرانم! شما رسالت زینب (س) را بر دوش گیرید و راه شهیدان را ادامه دهید و مثل زینب (س) شجاع و دلیر باشید و حجاب اسلامی را رعایت فرمایید و با تمام قدرت با گروهک ها مقابله کنید و تمام فتنه هایشان را از بین ببرید.