خاطرات کوتاه از شهید محسن گلی
علاقه زیادی نسبت به والدین، خصوصا مادرش داشت. در انجام کارها یاری شان می داد. هر کمکی که از دست او بر می آمد، کوتاهی نمی کرد. خصوصا این که آن زمان آب نبود، او برای مادر آب می آورد تا کارش را انجام دهد.
او همیشه در مقابل زحمات آنان احساس وظیفه و مسئولیت می نمود و می گفت درس می خوانم و بزرگ می شوم و رنج و سختی هایی که شما متحمل شدید را جبران می کنم.
برادرشهید- مصطفی با بیان مطالبی نقل می کند:« محبت و مهربانی زیاد او، سبب شد تا در دل همه جای بگیرد. یادم می آید برای رسیدن به این مقام، شب ها به نماز می ایستاد و در دل شب با خدای خود صحبت و گریه می کرد. در مورد انقلاب و دستاورد های آن، نیز همچون دیگر مردم انقلابی تلاش و زحمت زیادی کشید. در جلسات بسیج نیز حضور گرمی داشت.
در ایام محرم و ماه رمضان پیش قدم، در انجام فعالیت ها در مساجد می شد و دیگران را نیز وادار و تشویق به این کار می کرد. که حتما کارهای خوب بکنند.
همیشه با خود خلوت می کرد و با خدای خود به راز و نیاز و مناجات مشغول می شد و او رسیدن به شهادت را آرزو می کرد.
دوستانی داشت که همه نزد خدا، جایگاه ویژه ای دارند. اکثر آنان همچون شهید احمد هاشمی، مهدی احمد علی نژاد، به درجه شهادت نائل آمدند. آن ها با هم به مسجد و نماز جماعت می رفتند. در جلسات دعا شرکت می کردند و حتی با هم به جبهه اعزام می شدند.

فرازی از وصیتنامه شهید محسن گلی:
اگربارگران بودم برفتم
اگرنامهربان بودم برفتم